selam dostlar adım Buse, 24 yaşındayım İzmir’de yaşıyorum bir muayenehanede asistanlık yapıyorum. Ailemle birlikte yaşıyorum 4 kardeşiz 2 kız 2 erkek kendime bakmayı seven biriyim gayet hoş heyeti bir kumpasım vardı ta ki Manitamin tecavüzüne uğrayana kadar. Hayatıma her kesi alan biri değilim reelinde ama nasıl olduysa böyle birine inanımp hayatıma aldım. O kadar çok pişman oldum ki fakat son pişmanlık fayda etmediğini fark ettim. Onda geriye kalan yalnızca geçmeyen bir travma oldu tam hayatımı etkileyen kumpasımın içine eden o yaşadığım travma yazarken dahi ağlayarak yazıyorum yaşadığım olayı daha aileme söyleyememiştim birine anlatsam sanki boğazım düğümlenir gibi oluyor usuma geldikçe soluğum kesiliyor. Uzman birinden dayanak almak istemiştim ailemin kulağına gider diye ondanda bıraktım bu vaziyetin kendi kendisine geçmesini bekliyorum geçer mi unutabilir miyim onu da öğrenmiyorum. Reelinde ailem anlayışsız biride değil gayet anlayışlı sonuna kadar benim arkamda duracaklarını öğrenmeme karşın anlatmayı beceremedim. O alçak ile evlenmeyi düşünüyordum o kadar da ciddiydik pardon ciddiydim onun ciddi olduğunu düşünmüştüm yalnızca biz 7 ay telefonla konuştuk o kadar hoş tümceler kuruyordu ki benim için aşık olmamak elde değildi. Bazen diyorum ki keşke telefonla konuşsaymışız hiç buluşmadan birbirimizi görmeden yürüyüp gitseydi bu ilişki diyorum ama tabi öylede olmuyor. Tam emeli beni elde edene kadarmış Evluluk yuva aile fasa fisoymuş birini kabre gömmeden de öldüre öğreniyormuşsunuz anlayacağınız hayallerim devrildikten sonra yarı ölü gibiydim. Telefonumda hala ne iletilerini nede fotoğraflarını sile öğrendim sırıl sıklam aşık olduğumu hiç bir şeyini silemediğimde fark ettim bana bu kadar iğrenç şeyler yaşatmasına karşın ablavut olan ben hala bir ümit onun çıkıp pişman olup geri gelmesini bana geri dönmesini bekliyordum. Ama nerde benden sonra birini hayatına almış onu o kızla birlikte gördükten sonra bütün anlamıyla hayattan kopmuştum artık. Nasıl mı gördüm gizilce sosyal medyasını takip ediyordum hiç mi bana yaptıkları usuna gelmiyor diye düşünürken üstüne birde nişanlanmışlar. Artık bir şeyler yapmam gerektiğini düşünüp en yakın dostuyla irtibat kurdum. O kadar yakınlar ki yedikleri içtikleri bir saklıca onunla irtibat kararak onunla 5 aya yakın ilişki yaşadım bana güvenmesini bekledikten bir sonraki tasarım nişanlanımp evlenmekti. Onu o biçimde mahvetmek istedim bu sırada biz alilerle tanımştık görüştük her şey çok hoş gidiyordu onun ailesi beni çok hoşlanmışlardı benim ailemde onu çok beğendi. Şuan 6 ayımızdayız hala o iftiharsız olacak beni öğreniyordu ama görmemişti başka bir deyişle surat surata gelmedik. Alçağa o kadar aşık olmasam şuan bununla çok hoş giden bir ilişkimiz olacaktı zira bana fazla bağlı ve bana çok aşık çok güzelime gidiyordu bu hali birinin bana aşık olması fantastik bir duyguydu. Sanımrım yavaş yavaş iyileşiyordum yorulmuş kalbim bunula bir nebzede olsa soluk almıştı hayat bulmuştu. Düşüncem onun kalbinden vurmaktı ama gel gelelim ki yavaş yavaş sanki buna aşık oluyordum. Bir gün aileler bizi Evta yalnız vazgeçmişti o sırada da kendime mani olmayıp onunla beraber oldum. Esrarengiz tarafı pişman olmamıştım hatta derimi okşaması okşarken kokumu içine sürükleyerek öpmesi beni büyülemişti ondan ve o sekse o kadar haz almıştım ki aileler gelmeseydi bir defa daha ilişkiye girmek isterdim. Bu olaydan sonra onunla aramızda ki bağ daha çok yakınlaşmıştı ama hala ters giden bir şeyler vardı içimde hala o alçağa karşı bitmez tükenmez kinim kalmıştı. Beni göreceği günü bekliyordum belki görse onu bütün anlamıyla unutup yoluma bakacaktım. Günlerden çarşamba Manitamle birlikte çarşıda bir kafede oturmaya karar vermiştik neyse otururken o iftiharsız aradı. Buluşmak istediğini söyledi Manitamde bana sordu gelsin mi diye bende bu günü bekliyordum zati tabi benim için hiçbir mesele yok gelsinler dedim. Aradan 20 dakika sonra nişanlısıyla birlikte onlar geldi ben de bütün o sırada tuvalete kalktım. Azıcık süre geçtikten sonra geri geldim o sırada da o alçak nişanlın nerde diye sorunca bende geldim çok bekletmedim değil mi sizi deyince ardı dönerek yok artık dedi. Nişanlım ne oldu bir mesele mi var dedi bende hayır canımm ne meseleyi olsun afalladı sanımrım dedim oda bozuntuya vermeden aa evet afalladım çok hoşsunuz dedi. O öyle deyince nişanlısı bozulup masadan kalkıp tuvalete gitti. O gün hayatımın en hoş ikinci günüydü onu o halde görmüştüm ya içimde ki ona karşı ne varsa artık hepsi vicdanımmı terk edip girmişti bundan sonrası da hepimizin bildiği gibi şuan Evluyum çokta mutluyum.